|
ติดต่อลงโฆษณา คลิ๊ก ๆๆ
|
 |
 |
 |
|
|
| กระทู้:
เสียงร้องของช้างป่าตาเดียว ณ สลักพระ
(อ่าน
1017 ครั้ง) |
| คุณ: แทนลุงยศ...บ้าน |
โพสเมื่อ:
13 มิ.ย. 55 เวลา: 19:00 น.
สะด่่อง ภาษากระเหรียง แปลว่า ช้าง
นักท่องเที่ยวรู้กันน้อยมากว่าสามารถไปพักค้างดูช้างป่า สัตว์ป่าที่เขตสลักพระ ณ หน่วยสะด่อง (หน่วยพิทักษ์ป่าสลักพระ) ซึ่งมีช้างป่ามากที่สุดในภาคตะวันตกได้ในนามการทำกิจกรรมต่างๆ
โดยต้องทำหนังสือแจ้งการเข้าไปทำกิจกรรมก่อนล่วงหน้า และต้องอยู่ในกฏเกณฑ์ที่กำหนด...
แต่ก็คุ้มค่า เพราะสามารถเจอช้างป่า สัตว์ป่า อย่างแน่นอน ต้องรีบๆไปกัน เพราะอีกหน่อยอาจจะไม่มีช้างให้ดู หรือ???อาจจะได้ยินเพียง...
...เสียงคร่ำครวญของช้างป่า...เท่านั้น...
ถึงชาวโลก...
อีกไมกี่นาทีก็จะสว่างแล้ว...เช้าวันนี้...อากาศดี...อากาศสดใส ฉันตื่นขึ้นมา ฉันไม่เจ็บปวด...ฉันไม่ทรมาน...ฉันไม่ทุรนทุราย..เหมือนเมื่อวานอีกแล้ว
ฉันยืนได้ ฉันแข็งแรงและฉันกำลังจะไป ...“ ไปสู่ที่ชอบ...ที่ชอบ “
แต่ที่งุนงง!!!และสงสัย!!!??? …พวกเขามาทำฉันทำไม?
เมื่อเดือนต้นที่แล้ว โขลงของพวกฉัน 30 กว่าเชือก เดินลงมาหาอาหาร จากทางผ่านไปมาของพวกฉัน ที่มีมาตังแต่สมัยดึกดำบรรพ์...โบราณกาล...แต่ถูกมนุษย์เข้ามารุกรานพื่อทำมาหากิน...
ฉันเดินรั้งท้าย ไกลจากเพื่อนๆ เพราะฉันอายุปาเข้าไป 50 ปีแล้ว ตัวฉันใหญ่ น้ำหนัก 2 ตันก็เป็นปัญหาของช้างอย่างฉัน...ในการเดิน....
จู่ๆ !!! ก็มีมนุษย์...ใช้ปืนลูกซองและปืนไรเฟิล... มายิงล้อมกรอบฉัน ...ฉันตกใจ!!! ... พวกเขายิงฉันจากด้านหลัง...ในขณะที่ฉันกำลังเดินขึ้นเขา…
พวกเขาไม่ใช่ลูกผู้ชาย...มาลอบทำร้ายผู้หญิงอย่างฉันจากข้างหลัง...
ฉันเจ็บ...ฉันปวด...ฉันทุกข์ทรมาน…แสนสาหัส...
ฉันกลัวมาก...มากที่สุดในชีวิต...ฉัน วิ่งหนึกระเซะกระเซิงเข้าป่ายูคาลิปตัส
ห่ากระสุนปืนฝังในตัวฉัน 9 จุด...เป็น 9 จุดที่มีแมลงวันตอม...หนอนไช...และหนองไหลมากมาย...จนฉันเองแทบทนไม่ไหว
แผลที่บาดเจ็บหนักๆ คือที่เท้าและด้านหลัง...มีแผลเรื้อรัง...กระดูกที่เท้าแตก…ฉันต้องยืน 3 ขา
ฉันทรมานมากขึ้น...มากขึ้นทุกวัน … ฉันกินไม่ได้...นอนไม่ได้มาเป็นแรมเดือน...ร่างกายผ่ายผอมหมดเรี่ยวแรง...
เมื่อเจ้าหน้าที่และหมอมา...ฉันดีใจมาก..
แต่บทสุดท้ายฉันก็ล้มลง...ฉันยืน 3 ขาไม่ได้...ฉันทนพิษบาดแผลไม่ไหว...มันเจ็บเกินกว่าที่หัวใจของช้างตัวใหญ่่่อย่างฉันจะทน...
จนกระทั้งถึงเช้าวันนี้...วันที่ฉันไม่มีวันจะเจ็บปวดอีกต่อไป…วันที่ฉันไม่มีวันลืม...
ก่อนรุุ่งสว่าง... ฉันลาจากโลกนี้ไป...
เพื่อนในโขลงของฉันที่มาคอยดูอาการของฉันด้วยความอาลัยอาวรณ์ห่างออกไป 2-300 เมตร...ก็คงสงสัยเช่นกัน...
ฉันเสียชีวิตในวันที่ 6 มิถุนายน 2555 เวลา 05.45 น.
มายิงฉันทำไม???...ตอบฉันทีซิชาวโลก...
...ด้วยจิตวิญญาณคาราวะ...
ข้างป่าตาเดียว ณ สลักพระ
..........
ก่อนหน้านี้...เมื่อ 5 เดือนที่แล้ว...ลุงยศ...บ้านชาวเกาะ กาญจนบุรี พาเรามาเข้าป่าที่นี่...สลักพระ ณ สะด่อง
และมีเรื่องราวของเจ้าช้างป่าตาเดียวที่ถูกยิงตายอยู่ ณ ที่นี้ด้วย...เราคาดว่าน่าจะเป็น “ ขนุน “…ช้างป่าตาเดียวของสลักพระ...
วันนี้ 12 มิย. 55 ครบรอบ 7 วันที่มันตาย...ก็เป็นวันดีที่วิญญาณของมันจะทวงถามความเป็นธรรม!!!
เราไม่อยากให้เรื่องนี้เลือนหาย เราจะบอกเล่าเรื่องราวนี้ต่อไป... เจ้าขนุนจะไม่ตายฟรี...
.........
|
|
|
 |
|
 |
|
|
